Mission accomplished

Ég hafði um tvennt spennandi að velja eftir vinnu í dag.  Annars vegar að taka þátt í inniþríþraut í Laugum og hins vega að takast  á við erfiðustu æfingu sem ég hef 'lent í' aftur. 

Það voru nokkrar ástæður fyrir að ég valdi seinni kostinn.  Fyrst ber að nefna að það á alls ekki vel við mig að mistakast eitthvað þegar ég einu sinni hef ákveðið að gera það.  Í síðustu viku dru...... ég alveg upp á bak í þessari æfingu og þurfti að hætta með skottið á milli lappanna.  Svo er hann Gabríel minn að fara í sína fyrstu langferð 'ALEINN' með öllum fótboltafélögunum í fyrramálið til Akureyrar og ég fæ ekki að sjá hann aftur fyrr en á mánudagskvöldið.  Þá er náttúrulega must að eiga kósýkvöld í kvöld með honum.  Að lokum þá er ég haldin einhverri sundlauga fóbíu þessar vikurnar, ekki það að ég vilji ekki synda eða skella mér í heita pottinn, en tilhugsunin um að lufsast og bíða hríðskjálfandi í sundlaug er bara ekki að gera neitt fyrir mig.  Er líka að berjast við þessa 'ekki löngun' þegar Lilja lús er í barnasundinu og pabbi hennar hefur tekið það að sér síðustu vikur, brrrr....   

Sem sagt, eftir vinnu voru það brekkusprettir dauðans á bretti í Laugum.  Æfingin er svohljóðandi:  Upphitun - 3 * 3 mínútur á 10 km keppnishraða í 4° halla - 3 til 4 mínútur hvíld í 1° halla á milli - Niðurskokk.  Hjá mér voru sprettirnir á 14,5 og hvíldin á 9.

Í síðustu viku hélt ég út 1 mín í fyrsta, 1 mín í næsta og 1 1/2 m í þriðja og var algjörlega búin eftir þetta, reyndar var hvíldin líka í 4° halla þá sem var bara alls engin hvíld.  Í dag gekk þetta betur og ég kláraði æfinguna.  Í fyrsta sprettinum hugsaði ég nú samt með mér að ég myndi bara taka 3 - 2 - 1 mín.  Í öðrum sprettinum var ég komin á að taka 3 - 3 -2.  Þegar ég var hálfnuð með þriðja þá kom bara ekki til greina annað en að klára þetta.  Hrikalega erfitt en jafn hrikalega gaman að geta klárað.  Tek fjóra næst .

Vönduð vinnubrögð?

Áður en ég var ráðin hjá bankanum var farið yfir öll mín fjármál og gengið úr skugga um að þar væri allt í sómanum.  Það eru stöðluð og viðurkennd vinnubrögð í ráðningarferli starfsmanna í fjármálastofnunum.  N.b. það var ekki verið að ráða mig í æðstu stöðu bankans (ekki í það skiptið...  ). 

Sorry, en ég get ekki annað en flissað (eða snökkt...) þegar maður í einni æðstu stöðu þjóðfélagsins, sem þekktur er fyrir gagnrýni sína á óvönduð vinnubrögð annarra, er eins og kleina í framan og segir að það vildi bara enginn annar starfið og hann kannaðist við kauða frá því í gamla daga...

Rétt eins og þegar æðsti ráðamaður landsins var gripinn með pilsið á hælunum og dæmdur fyrir brot á stjórnsýslulögum.  Þá var skýringin að viðkomandi sem beittur hafði verið þessum órétti, hefði verið algjör frekja og þess vegna væri réttlætanlegt brjóta á honum. 

Ja svei mér þá, þetta eru áhugaverðir tímar sem við lifum á.

Langhlauparakílóið kvatt

Nú er tími til kominn að losa sig við langhlauparakílóið!  Það er nefnilega þannig að kílóið mitt (62) var hugsað út frá því að vera akkúrat hæfilegt til að geta hlaupið svaka hratt, ekkert aukadrasl að drattast með en nægir vöðvar.  Þegar ég fór að æfa fyrir Köben í fyrra þá hoppaði á mig eitt aukakíló, sem ég leit á sem langhlauparakílóið mitt.  Aukaforðinn til að komast 30+ km með sóma.  Svo var það einhvern veginn þannig að það hélt bara áfram að vera á sínum stað þrátt fyrir ég væri ekkert að fara að hlaupa langt.  Þ.e. nema einu sinni í mánuði þegar nálgaðist vigtun, þá var því ýtt til hliðar í nokkra dag og svo kom það bara aftur.  Meðan ég var enn að hugsa um að hlaupa Laugaveginn var það líka svo sem ekkert fyrir mér.  En nú er mál að linni, ekki dugar að vera með langhlauparakílóið í eftirdragi lengur.  Sendi frá mér fréttatilkynningu þegar ég hef verið á kílóinu mínu í 10 daga í röð (annars er ekkert að marka).

Sprettæfing á eftir: 5 * 2 km sprettir dauðans á 14,5 - Bring it on! 

P.s. Gekk eins og í sögu sem þýðir að næst verða þeir teknir á 15.

Þvílík hamingja, gamli garmur

Svei mér þá ef ég secretaði þetta ekki.  Alla vega þá varð ég fyrir því óláni síðasta haust að missa gamla góða Garmin 301 niður af handriðinu á útitröppunum með þeim afleiðingum að hann brotnaði.  Ég fór á stúfana að ná mér í nýjan Garm og þann nýjasta og flottasta á markaðnum, Garmin 405 með snertiskífu og þráðlausum gagnaflutningi! 

OMG þvílíkt crap tæki!

• Það er ekki hægt að slökkva á honum
• Batteríið dugar ekki nema í ca. 6 tíma
• Það er ekki hægt að fara á milli valmynda ef maður er í hönskum
• Það þarf að strjúka og klappa honum svona u.þ.b. 20 sinnum til að fara á milli íþróttagreina
• Maður sér bara einn lap í einu í History
• Maður lendir óteljandi sinnum í því að fara óvart á milli valmynda v/snertiskífunnar
• Batterí að klársast aðvörunin er yfir allan skjáinn svo maður getur örugglega ekki séð tímann
• O.s.frv....

Nema hvað allt í einu hætti ljósið að virka hjá mér.  Hann er enn í ábyrgð og ég fór með hann í Garmin búðina og sagði strákunum þar í leiðinni skoðun mína á gripnum.  Nema hvað, þeir hringdu í mig samdægurs og sögðu að það væri ekki hægt að laga þetta og ég gæti komið og náð í nýjan.  'Má ég skipta?'.  Ekki málið og nú er gamla konan alsæl, komin með Garmin 305 og brosir hringinn .

 

 

Mæðgnastund

Það er starfsdagur á leikskólanum hennar Lilju og ég er svo heppin að geta tekið mér frí til að vera með henni í dag.  Við erum búnar að útrétta og borða hamborgara í vinnunni hjá mér. Nú erum við að fara heim að leggja okkur áður en við höldum áfram að hafa það kósý .

Það veitir nú reyndar ekkert af því að gamla konan fái frídag í dag.  Elskulegur eiginmaður minn fór fram úr sjálfum sér í leitinn að hrikalegustu hlaupaæfingunni og dró kelluna, frekar þreytta á æfingu í gær.

Þetta hljómar ekkert svakalega:  3 mín bekkusprettir á 10 km keppnishraða í halla 4,0.   3-4 mín hvíld á milli.  Við vorum ekki viss um hvort við ættum bara að lækka hraðann eða líka hallann í hvíldinni, þannig að til vonar og vara hélt ég hallanum.  Ekki séns að ég gæti þetta, tók þrjá mínútu langa spretti og 3 mín 'hvíld' á 10, ennþá með hallann á 4,0.  Fjórða sprettinn hélt ég út í eina og hálfa mínútu... 

Að vanda valið

Á laugardaginn þegar ég var að skokka með manninum mínum við Ægissíðuna sagði ég upphátt í fyrsta sinn það sem hafði verið að gerjast í kollinum á mér í einhverja daga. 

'Þórólfur, ég held að ég ætli kannski ekki að hlaupa Laugaveginn í ár'.

Það var komin tími á að skipuleggja fyrir alvöru æfingarnar fyrir Laugaveginn og allt í einu rann upp fyrir mér að nú væri komið að því að stimpla sig út úr fjölskyldunni næstu mánuðina og það var bara ekki nógu spennandi tilhugsun.  

Fyrir nokkrum árum tók ég þá ákvörðun að hlaupa langt annað hvort ár og einbeita mér að styttri og hraðari hlaupum hitt árið.  Það voru margar ástæður fyrir því.  Ég held t.d. að ég eigi slatta bætingu inni í styttri hlaupunum, undir 40 og undir 1:30 markimiðin flögrar um í kollinum á mér.  Svo er það tíminn í æfingarnar.  Það fer svo miklu, miklu minni tími í að æfa fyrir stutt, sem þýðir svo miklu, miklu meiri tími með krökkunum mínum og fólkinum mínu.  Svo finnst mér líka hrikalega gaman að hlaupa hratt og maður gerir ekki allt í einu.  Þess vegna var þetta svo brilljant plan að taka annað hvert ár langt og hitt stutt.  Svo kom Laugavegurinn í fyrra og eftir hann fóru einhvern veginn öll vel íhuguð plön út um gluggann og það urðu bara örlög að fara aftur í ár...

Það er ekkert betra en að fá sér góðan, langan hlaupatúr til að komast að sannleikanum .

Betri ilmur, stærri ilmur.

Vigtun í morgun sem þýðir að akkúrat núna er ótrúlega ljúffengt hnetuvínarbrauð í mallakútnum og einhver girnileg súkkulaðikaka á leiðinni þangað í hádeginu.  Í fyrsta sinn frá því að við hófum þetta ferðalag saman í denn, ég og hún Bibba mín,  þá sveikst hún vinkona mín viljandi undan með lítilli og lélegri afsökun.  Svo bregðast krosstré... 

En sem betur fer komu milliliðar og nýliðar sterkir inn í mætingu og björguðu deginum.  Vala rústaði þessu með 0 í frávik!  Gamla konan var með 500 gr. í frávik í þetta sinn þrátt fyrir að vera bara rétt með nebbann uppúr í pottinum, allt kom fyrir ekki.  Minnir að ég hafi nú samt verið með 600 gr. síðast þannig að maður getur glaðst yfir því.

Ég fékk alveg æðislegt ilmvatn í afmælisgjöf frá elskunni minni síðasta vor og þegar það kláraðist og ég ætlaði að kaupa annað glas, þá kom í ljós að þetta var svokölluð 'One shot' sumarútgáfa sem var uppseld og verður ekki framleidd aftur.  Sniff...  Síðan þá hef ég verið að klára restar sem ég á en er alltaf með það bak við eyrað að reyna að finna mér eitthvað æðislegt ilmvatn.  Í morgun þegar ég var að renna yfir Fréttablaðið þá snarstoppuðu augun við auglýsingu í smáauglýsingadálkunum.

Betri ilmur, stærri ilmur 

Þegar ég fór að skoða auglýsinguna betur þá sé ég að ég hafði óvart víxlað fyrstu tveimur stöfunum í seinna orðinu í huganum .

Kósý

Hundfúl eða hundleið...

Í dag var ég að skokka í gegnum Laugardalinn þegar ég sé konu álengdar sem er með tvo lausa hunda.  Mér finnst ekki í lagi að vera með lausa hunda á almannafæri og ef þeir gera sig líklega til að flaðra upp um mig þá er ég barasta ekkert ánægð með það.  Í morgun gerðist það einmitt og ég benti konunni vinsamlega á að vera með hundana sína í bandi og fékk bara fuss og svei og önugheit í staðinn.  Ég vil þess vegna koma á framfæri þeirri skoðun minni að ég álít það ekki bara sem minn rétt, að sleppa við hundaáreiti (og mannaáreiti ef út í það er farið) á almannafæri, heldur er ég líka að hugsa um öryggi hundsins og ábyrgð eigandans að tryggja það. 

Ég er ekkert sérstaklega hrædd við hunda (eða menn) en ef hundurinn (maðurinn) er illa upp alinn og vitlaus þá getur hann valdið mér skaða sem ég kæri mig ekki um.  Þannig að ef óvelkominn hundur (maður) kemur of nálægt mér t.d. á hlaupum þá bið ég hann fallega að koma sér í burtu.  Hlíði hann því ekki þá lít ég á það sem minn rétt að gera hann óvígan með þeim ráðum sem ég kann.  Þar sem ég er þrautþjálfuð í sjálfsvörn og almennum fantabrögðum (Ji Jitzu og 4 eldri bræður) þá þýðir það ekki, að ég muni pota varlega í hann, flissa og vona að það sé nóg (hvorki við hund/né mann).  Ég mun gera allt sem í mínu valdi stendur til að tryggja að hann geti ekki á nokkurn hátt skaðað mig.  Þar sem ég kann ekkert nema sársaukafull ráð til þess að ná því takmarki þá tel ég mikla ábyrgð hvíla á hundaeigendum að koma þeim ekki í þá aðstöðu... 

N.b. Mér finnst hundar ágætir þó ég eigi ekki og langi ekki í hund sjálf.  Mér fannst gaman að passa hunda þegar ég var lítil og óskaði þess örugglega að fá að eignast hund.  Ég þekki líka nokkra ágætis hunda og fari ég inn á þeirra heimili eða á önnur hundayfirráðasvæði þá sýni ég þeim tilskilda virðingu og álít allt flaður vinahót.  Ég hef líka verið illa bitinn í andlitið af hundi og var heppin að missa ekki augað þegar ég var krakki.  Eigandi hundsins þurfti að velja á milli þess að senda hundinn í sveit eða láta lóga honum.

Krakkar mega aftur á móti flaðra upp um mig hvar og hvenær sem er .  Og talandi um krakka þá er hún Lilja okkar alveg komin með toilet venjurnar á hreint.  Þegar hún lýkur sér af, þá hneygir hún sig segir takk fyrir, takk fyrir... (við erum þá að segja húrra...).  Lilja er líka alveg með allar pestir á hreinu, ætlar sér greinilega að byggja upp ofurónæmiskerfi fyrir þriggja ára aldurinn.  Hringt af leikskólanum í dag, komin með 39 stiga hita.  Here we go again...

Stóra stelpan okkar

Mikil tíðindi af litlu skvísunni okkar.   Síðasta bleyjan (fyrir utan næturbleyjur) var tekin af eftir leikskóla á föstudaginn.  Laugardagurinn gekk svona frekar brösulega, nokkur fljótandi slys og eitt í föstu formi . 

Vorum aðeins farin að efast um hvort okkar manneskja væri tilbúin.  En dagurinn í dag gekk alveg frábærlega.  Lilja fór klæddi sig bara sjálf úr buxum og skellti sér á koppinn þegar hún þurfti.  Lét svo vita þegar hún þurfti að fara að kúka og skilaði sínu svona líka flott í klóið.  Eftir daginn var bara eitt pínulítið slys en þá voru feðginin búin að vera í Húsdýragarðinum og á þotu og það gleymdist að fara með hana beint á klóið þegar þau komu heim aftur.  Nú verður ekki aftur snúið, jeeehawww!

Ein mont mynd að lokum.  Gamla konan prjónaði þessa lopapeysu fyrir ári síðan eða svo (vel við vöxt) og svo var ég að klára húfu og trefil (ala Lady Sigrún) um daginn.